พอประจักษ์ได้พบเห็นได้เป็นสอง
ประเด็นแรกเห็นเธอเหมือนไม่ได้นอน
ดูหน้าหมองชอบกลปนบึ้งตึง
ประเด็นสองนั้นเธอดูเคร่งขรึม
เหมือนประหนึ่งไม่ต้องการเพื่อนสักคนหนอ
แต่เมื่อเธอหันมาตาเขียวมอง
ฉันก็หงอไปเหมือนกันไม่อยากเจอ
เป็นอะไรไปหนอเจ้าเพื่อนเอ๋ย
ไม่สะเบยหรืออย่างไร เป็นอย่างไรหนอ
พอให้ฉันได้สบายใจบ้างก็พอ
จะไม่ท้อที่จะถามไถ่ห่วงใยกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น