ไม่อยากบอกว่า มาต่อกลอนกันเถอะ แต่เรามาอ่านกลอนเล่นๆ กันดีกว่า เป็นการระบายอารมณ์อย่างหนึ่ง จากมิติสู่มิติ
เรามาเริ่มกันเลยนะ
เมื่อเราเดินหน้าแล้วก็จงหวนกลับคิดสักนิด
ไม่จำเป็นที่จะย้อนอดีตที่ตามติดดังความฝัน
ชีวิตเรามีขึ้นลงอยู่ทุกวัน
ดังความฝันที่พึ่งเกิดอยู่เนืองๆ
ที่ผ่านมาผ่านไปดังใจคิด
ฟ้าลิขิตแล้วเรากำหนดชะตาไหม
อย่าโทษสิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตาเราไย
แล้วไฉนจึงคิดว่าเป็นฟ้าบันดาล
หวนความคิดลงสู่เมื่อเยาว์วัย
ใครหนอเฝ้าห่วงใยอาทรหนักหนา
ทั้งอุ้มชูปูเสื่อทุกเมื่อทุกเวลา
เมื่อหิวหาอาทรก็ได้กิน
ยามเมื่อลูกป่วยล้า น้ำตาตก
แม่เจ็บเสียดในอกกว่าไหนๆ
ห่วงนักหนายามเมื่อต้องอยู่ไกล
ทั้งดวงใจโหยหาเอื้ออาทร
เมื่อเติบใหญ่แม่เฝ้าดูด้วยความหวัง
ให้เจ้านั้นเป็นคนดีน่าถนอม
ทั้งขัดเกลาให้เจ้านั้นมีความพร้อม
ล้วนพร่ำสอนให้เจ้าเป็นคนดีของสังคม
แม่นั้นเป็นธนาคารตั้งแต่เกิด
ให้เจ้าเบิกได้อย่างไม่หยุดนิ่ง
ให้เจ้าขอได้ทุกครั้ง แม้ไม่มีกิน
แม่ก็ดิ้นหาให้สุดกำลัง
ถึงจะค้อน บ่นว่า แต่ก็ให้
ถึงจะหน่าย เหนื่อยล้า แม่ก็หา
แม่อดได้ แต่ยิ้มได้เมื่อลูกอิ่มทุกครา
แม่นั้นหนา เป็นทุกอย่างของลูกเลย
พ่อนั้นเล่าเหมือนร่มโพธิ์แสนอบอุ่น
เหมือนปุยนุ่นโอบอุ้มลูกไว้ในอ้อมแขน
เมื่อมีพ่อแสนปลอดภัยทุกแรมเดือน
พ่อนั้นเหมือนเป็นทุกอย่างของร่มเงา
พ่อปลูกสร้างริเริ่มอย่างแข็งแกร่ง
พ่อทุ่มแรงกายใจเพื่อสร้างฝัน
ให้ครอบครัวอบอุ่น ปลอดภัยพลัน
ล้วนสร้างสรรค์ ให้ความคิด สถิตใจ
กลอนหวานๆ กลอนชีวิต กลอนเศร้าๆ หรือกลอนน่ารัก ฯลฯ
